Disclaimer: onderstaande tekst verscheen tussen 2007 en 2008 in het kader van ‘Duizend Woorden’, een wekelijks radioprogramma, een website en een maandelijkse rubriek op de achterpagina van NRC Handelsblad.
Nancy wil gewoon zijn ‘Ik wil gewoon mijn been breken! Dan snapt iedereen gelijk wat ik heb!’ roept Nancy vaak. Ze is boos, want ze is anders dan de meeste kinderen. Nancy heeft coeliakie. Dat spreek je uit als seuliakie. Gelukkig hoeft Nancy geen vieze pillen of poedertjes in te nemen. In plaats daarvan mag ze sommige dingen niet eten, anders wordt ze ziek.
Coeliakie is een voedselallergie. Als je allergisch voor iets bent, kun je er niet tegen. Nancy wordt ziek van gluten. Dit zijn eiwitjes. Je vindt ze in bloem, tarwe, haver, gerst en rogge. Zonder dat je het weet, eet je heel vaak gluten. Denk maar aan brood. Daarom mag Nancy geen gewone boterhammen mee naar school nemen. Haar moeder bakt speciaal brood van bloem zonder gluten. Erg lief, alleen zou Nancy zo graag gewoon willen zijn.
Andere kinderen kunnen alles in hun mond stoppen. En gluten zitten vooral in lekkere dingen, zoals macaroni, spaghetti, gebak, taart, koekjes, sommige dropjes en zelfs in stroopwafels. Maar Nancy heeft dat allemaal nog nooit zonder gluten gegeten. Toen ze heel klein was, ontdekte de dokter dat Nancy coeliakie had. Gelukkig zijn er een paar winkels waar je lekkere koekjes zonder gluten kunt kopen, en speciale macaroni. Natuurlijk vindt Nancy het jammer dat ze veel niet mag eten. Toch proeft ze nooit van iets met gluten. Wie wil er nu ziek worden, en erge buikpijn krijgen?
Een keer had ze per ongeluk iets verkeerds gegeten. Dat is ze nooit vergeten! Sommige kinderen en grote mensen begrijpen niets van de allergie van Nancy, zoals bijvoorbeeld haar nieuwe juf op school. Vorige week trakteerde een jarige jongen uit haar klas op Twix. In Twix zit een koekje, en in een koekje zit bloem. Dat mag Nancy niet hebben, dus at ze het niet op. ‘Nancy, doe niet zo vervelend’, beval de juf. ‘Neem gewoon een Twix, net als de anderen.’ ‘Waarom eet u die Twix zelf niet op?’ vroeg Nancy. ‘U krijgt er geen buikpijn van.’ ‘Brutale meid. Hier, geef ik je strafsommen voor!’ De juf schreef precies op welke sommen Nancy die avond moest maken.
Thuis vertelde Nancy aan haar ouders over haar strafwerk. Die werden niet boos. Ze zijn juist trots omdat Nancy op school geen dingen eet die ze niet mag hebben. ‘Van mij hoef je die sommen niet te maken’, zei haar vader. De volgende dag ging de moeder van Nancy naar school. ”Waarom slikt ze geen pilletjes als ze ziek is?’ vroeg de juf verbaasd. ‘Er bestaan geen pilletjes tegen coeliakie’, antwoordde Nancy’s moeder. ‘Nancy mag gewoon geen gluten eten. Ze let goed op dat ze niet ziek wordt. Het kind is slimmer dan u!’ Nancy vond het heel leuk dat haar moeder de juf een standje gaf. Eigenlijk moest de juf die strafsommen zelf maken. Coeliakie is vervelend, maar het doet geen pijn. Een heleboel kinderen zijn veel zieker dan Nancy. Dat weet ze heel goed. Toch zou Nancy graag gewoon willen zijn.
0 reacties