Er was eens… een radioprogramma, een website en een maandelijkse rubriek op de achterpagina van het NRC. Daar kregen aspirant-schrijvers een kans hun verhalen te laten toetsen en te publiceren. Maar, dit is niet meer. De verhalen konden worden ingezonden tussen 2007 en 2008; het project stierf daarna een zachte dood.
Nu rest er van dat alles niets meer dan een fraaie domeinnaam en een plek voor mij om mijn schrijfsels openbaar te maken. Met nieuws, trends en vooral mijn mening. Over taal, technologie, sport en alles wat mij verder te binnen schiet. Veel leesplezier…
Ergonomisch werken heeft voor veel werkgevers een hoge prioriteit. En dat is zeer terecht, want ergonomisch werken levert een belangrijke bijdrage aan het welzijn van iedereen in het bedrijf. Als je op een goede manier Lees verder…
Een plaatje zegt meer dan 1.000 woorden? Dat zullen we nog wel eens zien! Want wat is er mis met een goed stukje tekst? Daarom zal ik in mijn blog ‘Duizend Woorden’ veelvuldig flink uitpakken Lees verder…
De eerste kou is nog ver weg, maar langzamerhand wordt iedereen alweer enthousiast over Sinterklaas die het land in komt. En hoewel het wordt gezien als een echt feest voor kinderen, zijn er ook nog Lees verder…
Nancy wil gewoon zijn ‘Ik wil gewoon mijn been breken! Dan snapt iedereen gelijk wat ik heb!’ roept Nancy vaak. Ze is boos, want ze is anders dan de meeste kinderen. Nancy heeft coeliakie.
Er was eens een koksmaatje dat in de keuken van een restaurant werkte. Hij deed niet zo erg zijn best, hij was lui en slordig. In plaats van suiker strooide hij vaak peper op de taart en in plaats van zout deed hij suiker in de soep.
‘We doen het bij jullie in het schuurtje,’ zei Mark. ‘Daar staat een bankschroef.’ ‘Waarom bij ons?’ vroeg ik. ‘Jullie hebben toch ook een bankschroef?